Z historii
Nasza historia
Zgromadzenie Sióstr Benedyktynek Misjonarek, założone przez M. Jadwigę Kuleszę, powstało w 1917 r. Celem szczególnym od początku istnienia Zgromadzenia, wynikającym z potrzeby czasu (okres I wojny światowej), było objęcie opieką osieroconych dzieci, a w związku z tym praca opiekuńczo – wychowawcza.
Pierwszymi sierocińcami prowadzonymi przez siostry były ośrodki w Łucku i Kowlu. Po II wojnie światowej, w związku z nowym układem granic, siostry były zmuszone przenieść się wraz z dziećmi na teren obecnej Polski. Powstały domy w Puławach, Kwidzynie, Ełku i Zagórowie.
Powstanie Domu Zakonnego i Domu Dziecka im. Bohaterów spod Monte Cassino prowadzonego przez siostry rozpoczyna się wraz z przybyciem z Wołynia i dwutygodniowym pobytem ewakuowanych sióstr i dzieci w magazynie kolejowym na stacji Puławy. W zniszczonym działaniami wojennymi mieście, do którego Siostry dotarły 5 maja 1945 r, początkowo trudno było o dom, zwłaszcza dla repatriantów ze Wschodu.
Władze Puław zauważyły potrzebę zajęcia się miejscowymi sierotami i przydzieliły siostrom na ten cel niewielki lokal przy Alejach Królewskich 12. Warunki były bardzo ubogie, a dzieci przybywało. Szczególnie trudny był pierwszy okres formowania się Domu. Dofinansowania świadczone przez Wydział Opieki Społecznej Urzędu Wojewódzkiego miały charakter sporadycznej zapomogi, a nie stałej dotacji. W tej sytuacji wśród mieszkańców Puław i okolic urządzano akcje zbiórek pieniężnych. Dom Dziecka mieścił się przy Alejach Królewskich 12 od września 1945 r. do połowy 1948 r. Wtedy to powrócił do Puław właściciel zajmowanej przez Dom Dziecka posesji i zażądał opuszczenia domu. Zgromadzenie nabyło wówczas w Puławach posesję przy ul. Czartoryskich, składającą się z piętrowego domu. U początków działalności opiekuńczo – wychowawczej Opatrzność Boża postawiła Klementynę Staszczak – Siostrę Klarę, która w 1945 roku została mianowana kierowniczką Domu Dziecka i przełożoną placówki Sióstr Benedyktynek Misjonarek w Puławach przy Alejach Królewskich 12.
W roku 1948 siostry wraz z dziećmi przeniosły się do domu zakupionego przez Zgromadzenie przy ul. Czartoryskich 5. Dom Dziecka do roku 1950 pozostawał członkiem diecezjalnego związku „Caritas”. Przyczyną ustania członkostwa było rozwiązanie w tymże roku przez Episkopat Krajowej Centrali „Caritas”, będącej faktycznie instytucją państwową, nad którą Kościół nie miał żadnej kontroli. Istniejące zakłady opiekuńczo – wychowawcze prowadzone przez Zgromadzenia zakonne przejmowane były przez świecką instytucję „Caritas”. Instytucja ta przejęła także w 1952 r. nadzór nad Domem Dziecka w Puławach.
Sprawowanie pieczy nad zakładem przez Zrzeszenie było pretekstem do przeprowadzenia planu porządkowania kierunku wychowania do panującej ideologii. Siostry realizowały narzucone formy na tyle, o ile nie były sprzeczne z chrześcijańskim modelem wychowania i ich wewnętrzną postawą. Liczba wychowanków wzrosła już wtedy do 60 chłopców. W takiej formie Dom Dziecka przy ul. Czartoryskich funkcjonował do 1 września 1961 r. Wtedy to decyzją Kuratorium Okręgu Szkolnego przekształcony został w zakład wychowawczy dla chłopców upośledzonych umysłowo w wieku od 4 do 18 lat o limicie 46 miejsc. Ustawa wydana 15 lipca 1961 roku, traktująca o rozwoju systemu oświaty i wychowania spowodowała, że wszystkie ośrodki odpowiedzialne za wychowanie i edukację – przekształcano w instytucje świeckie. Od września 1961 roku nastąpiła wymiana dzieci. Wychowankowie z Domu Dziecka prowadzonego przez siostry przeniesieni zostali do placówek państwowych, natomiast na ich miejsce Kuratorium skierowało dzieci z upośledzeniem umysłowym. Wtedy to Dom Dziecka przeobraził się w Zakład Wychowawczy, który w listopadzie 1961 roku przydzielony został do Warszawskiego Oddziału „Caritas”. Zgromadzenie odczytało to jako znak czasu, rozwijając stopniowo nowe formy pracy wychowawczej.
W roku 1961 została w Puławach utworzona Szkoła Specjalna. Jej organizatorami i pierwszymi nauczycielami byli państwo Maria i Eugeniusz Tomaszczukowie. Przez pierwsze cztery lata rozwijającej się szkoły lekcje odbywały się u sióstr w domu przy ul. Czartoryskich 5.
Jako „Caritas” zakład działał do 21 kwietnia 1990 roku, kiedy zostało podpisane pismo wypowiadające umowę łączącą Zgromadzenie ze Zrzeszeniem Katolików „Caritas”. W dniu 3 czerwca 1990 roku Ministerstwo Oświaty wydało zezwolenie na prowadzenie Zakładu Wychowawczego przez Zgromadzenie Sióstr Benedyktynek Misjonarek.
W roku 1991 po trudnym okresie czasów socjalistycznych powrócono do wcześniej praktykowanego „rodzinkowego” systemu wychowania, który funkcjonuje do czasów obecnych. W roku 1994 dom przyjął nazwę Specjalny Ośrodek Wychowawczy Zgromadzenia Sióstr Benedyktynek Misjonarek. W dniu 19 czerwca 1999 r. odbyło się nadanie imienia Ośrodkowi, który obecnie nosi nazwę Specjalny Ośrodek Wychowawczy im. Siostry Klary Staszczak OSB, dla upamiętnienia osoby i dzieła pierwszej dyrektorki Domu Dziecka w Puławach w latach 1945 -1977. S. Klara w Puławach pracowała przez 32 lata, zmarła 19.06.1991 r. w Barze na Ukrainie.
Od 1977 roku funkcję dyrektora Ośrodka pełniły kolejno: S. Regina Wiśniecka, S. Martyna Wysocka, S. Emiliana Dzido, S. Klaudia Turczyńska, a obecnie s. Anna Papis.
Ponad 30 lat temu, zauważając wielką potrzebę, utworzono drugi dom zakonny przy parafii Bożego Miłosierdzia w Puławach. Siostry objęły katechezę w pobliskich szkołach, podjęły pracę organistki i zakrystianki.
Z ważnych wydarzeń ostatnich lat należy wymienić:
Budowa nowego Ośrodka:
28 X 2012r. poświęcenie kamienia węgielnego i placu pod budowę Domu Zakonnego i Ośrodka przy ul. Kowalskiego 3.
Nowo wybudowany obiekt został poświęcony 18 X 2014 r. i przeniesienie Ośrodka
z ul. Czartoryskich 5 na ul. Kowalskiego 3
Połączenie dwóch wspólnot zakonnych w 2015 r.
13 września 2017
została poświęcona kaplica pw. Chrystusa Króla Wszechświata i uroczyste wprowadzenie relikwii św. Ojca Benedykta.
Uroczystości przewodniczył Ks. Bp Mieczysław Cisło.